Thursday 30th December 2010

I've got another confession to make, I'm your fool

Goedemiddag blogbeestjes! Zoals je al kan lezen, een extreem goedgezinde Bo aan het werk. Ik ben gisteren bij mijn allerliefst boyfriend blijven slapen (ik heb er maar eentje hoor, niet dat hij de allerliefste is van de vijf die ik er zou hebben ;) en het was echt supergezellig. Ik heb voor kerst van hem nog allerlei vanillezeepjes en -productjes gekregen, wat ik echt ongelofelijk lief vind aangezien we 'niet aan cadeau's deden'. Eigenlijk is dat gewoon codetaal om te zeggen dat je eigenlijk wel aan gifts doet, toch? Anyway, he got the hint!

Vandaag ga ik dan ook een superlui dagje tegemoet, en dat kan natuurlijk alleen maar doorgaan wanneer ik mijn favoriete attributen dicht bij me heb; computer, GG season 3 en mijn cellphone. Love it!
Kerst was trouwens fijn bij mij. Bij jullie hopelijk ook? Ik heb niet superveel pakjes gekregen (mijn familie is meer van het geld, maar ik HOU echt van pakjes openmaken. Dus moesten ze dit lezen: Next year I want some real presents with actual material things in it! 

Trouwens: gênantste moment uit heel mijn leven heb ik vandaag meegemaakt. Nouja, ik vond het toch redelijk gênant. Lag ik nog lekker te slapen naast vriendlief, kwam de poetsvrouw (alias, zijn tante) binnengestormd. Ik heb nog niet eens deftig kennisgemaakt met zijn gezin, laat staan met zijn verdere familie! Ik kon het echt even niet aan, haha, ik ben dus echt niet goed in zo'n akward moments, weet nooit hoe ik me moet gedragen dus ik lach de akwardness meestal gewoon van me af. Is wel zo makkelijk en komt vriendelijk over (hoop ik!).

Zo, dit was een zeer snel en shortbite-berichtje, ik post jullie zo snel mogelijk weer iets up to date kwestie van jullie toch iéts interessanter te laten lezen dan mijn personal stuff ;).

Just to let you know I'm still alive,

BO

Friday, 24th December 2010

Leighton Meester Inspiration Winter 2010

♥♥♥

♥♥♥

♥♥♥

Pictures made by Jack Guy

Monday, 20th December 2010

Powerquote of the day: It is very easy to blame other people for what’s wrong in your life. But in every circumstance, other people are never to blame.

Deze quote is echt inspirerend vind ik. Het is toch ook echt zo: alles wat in jouw leven komt, alles wat je tegenkomt op jouw pad, dat heb je zelf in handen. Het lijkt onmogelijk, maar het ís wel zo. Want de manier waarop je met dingen omgaat wil vaal ook al een heleboel zeggen. Het is over het algemeen belangrijk dat je weet wie jou op een lage frequentie zet. Huh? klinkt dit voor jullie als Chinees in de oren? Dat kan ik goed begrijpen :). Wanneer je nog niet in aanraking geweest bent met 'The Secret', een Amerikaanse succesvolle ideologie, lijkt dit allemaal zo vreemd. Maar ik raad jullie toch aan om The Secret onder jullie kerstboom te leggen/ te vragen aan de kerstman. Het is zo´n ongelooflijk goed boek en het gaat je zoveel wijsheid meegeven in je leven. Ik ben echt hartstikke gek op het idee achter het boek: alles wat je wil, kan je ook bereiken. Wanneer je je iets heel levendig en passioneel voorstelt, kan je datgene ook aantrekken met je positieve energie: gelijkgestelde energie trekt elkaar namelijk aan. En dit werkt dus echt!

Wat ik wel jammer vind, is dat sommigen het een hype noemen. Maar ik denk dat The Secret zoveel meer is dan alleen dat: positief denken veruimt je zicht en opent vele kansen voor je. En het kan gewoon nooit kwaad om eens extra positief en lief voor jezelf te zijn.

♥♥♥

The world is a great playground for optimistic people; they can find and do whatever they want to, the is no limit.

Sunday, 19th December 2010

Once upon a time in a town like this, a little girl made a great big wish

Zo, dit is alweer een poosje geleden! De voorbije weken heb ik het echt superdruk gehad met school want ik heb nu al twee weken examens achter de rug. Gelukkig is het einde in zicht: dinsdag zal ik voor de laatste keer in 2010 een stap in mijn examenlokaal zetten, jeej! En daarna natuurlijk grondig feesten en gezellige dingetjes doen met de vriendinnen en het vriendje, gosh wat kijk ik er al naar uit!
Aangezien ik dit weekend bijna geen leerstof moest blokken (omdat ik maandag geen examen heb) heb ik wel al leuke kerstuitstapjes gedaan, zoals bijvoorbeeld een kerstboom gaan halen bij de grote plantenzaak bij ons in het dorp. Eerst wilden we er eigenlijk eentje op de markt gaan halen maar die waren helemaal niet zo mooi dus zijn we verder gaan kijken en TADAA nu hebben wij er ook eentje :). Dit is het eerste jaar dat we een échte kerstboom hebben geloof ik, en ik vind het echt geweldig. Al moeten er wel écht nog ballen bij komen hangen want nu is het nog maar een semi-kaal boompje en dat staat een beetje triest. Maar daar komt gauw verandering in ;).

Verder vind ik het ook echt heerlijk dat het sneeuwt. Superleuk om zo in de kerstsfeer te komen! Vooral erg gezellig als je binnen zit (zoals ik nu, met mijn laptop op mijn schoot en mijn cursus geschiedenis naast me op de zetel). Ik heb echt een prachtig zicht over de volgesneeuwde tuin, en als je dat combineert met een heerlijk warm drankje en een lekker warme trui, nou dan wordt het echt megagezellig!

Oja, ik heb natuurlijk nog een wishlist gemaakt voor kerst! Deze ga ik zeker en vast één van deze dagen posten, ookal is hij niet megalang.. Het is gewoon leuk om uit te kijken naar al die verschillende kadootjes onder de kerstboom en dan maar hopen dat je krijgt wat je graag had gewild. Maar eigenlijk ben ik blij met elk pakje dat ik krijg. Ik vind het idee dat andere mensen hun best hebben gedaan om een leuk geschenkje uit te zoeken echt hartstikke lief. Dus soms is het ook wel 'het gebaar dat telt'. Kortom: pakjes opdoen is altijd leuk! Maar geven ook vind ik. Dit jaar ga ik voor mijn zus een krultang kopen (kan ik die lekker ook zelf gebruiken, haha!)

Nou, ik update jullie zo gauw mogelijk over mijn wishlist, geniet van de lekker warme avonden bij de open haard en tot snel!

Nick Cave -O children

Love this song ♥

Sunday 28the November 2010

'The train that goes to the kingdom'

Vandaag voelt zo goed aan, echt een heerlijk dagje om een beetje te studeren en een uitgebreide douche te nemen met alles erop en eraan… Haaa, zalig! Hiernet ben ik begonnen met het voorbereiden van mijn wiskunde-examen dat binnen drie weken zal plaatsvinden.. Spannend! Ik hoop dat ik gewoon heel goede resultaten zal behalen omdat dat altijd zo’n fijn gevoel is, zo bevestigend van ‘Supergoed gedaan Bo!’, en dat kan ik natuurlijk niet aan me voorbij laten gaan ;) Dus ik heb nu al één hoofdstukje doorgenomen en ik denk dat ik straks nog een klein tweede hoofdstukje tot mij ga nemen, dan ben ik denk ik wel op schema.

Vandaag ga ik ook nog naar… - je raadt het al- mijn nieuwe boyfriend Adam! Daar kijk ik sowieso al superhard naar uit, het is altijd zo geweldig om bij hem te zijn. We zijn vandaag één week samen (lekker fris nog he? Superverliefd dus!!) Ja, vandaag een zéér happy blogberichtje, zo’n dagen mogen zeker en vast vaker langskomen. En oh ja, dit is ook één van mijn favoriete liedjes van het moment, geïnspireerd door de le-gen-darische nieuwe film van Harry Potter ‘The deathly Hallows’: 'O children' van Nick Cave.
Ik ben deze film al twee keer gaan bekijken in de filmzaal en echt het is de beste Harryfilm die ze tot nu toe gemaakt hebben. Vooral de dans-scène tussen Harry en Hermelien vind ik zo mooi, en toen speelde ze dit liedje… Héél erg ontroerend want het past echt bij de film! Ik zal 'm vandaag nog posten, enjoy :)

Wednesday, 24th November 2010

Puur

Ik schrijf omdat ik leef. En ik leef ook deels omdat ik schrijf. Ik weet dat wanneer ik dit niet zou doen, mijn hele wereld en alles wat daarbij komt kijken ineen zou vallen. Als een slecht gebufferd kasteel. Als een drilpudding met te weinig gelatine. Als een slechte grap, eigenlijk. En ik leef ook omdat ik mezelf graag uitdruk, al betekent dit vaak dat ik veel emoties over moet brengen. Ja, móet. Want zonder emoties kan je net zo goed een kamerplantje zijn dat ergens staat te verpieteren op een verlaten kantoor. Ofzoiets.

Ik weet het soms gewoon niet meer zo goed. De ene moment lijkt alles te kloppen in mijn hoofd, is alles goed en is er geen enkele bespeuring van kwaad of van stress of van miserie of van misplaatste hartstocht, die vaak uitdraait op nog meer stress, enzovoort. Maar de andere moment lijkt het alsof ik gevangen zit in een soort plastic jas, alsof er een soort folie strak om me heen zit gewikkeld waardoor ik niet meer kán voelen, wíl voelen. Alsof ik er bewust voor kies om slechte gedachten niet af te zonderen of weg te laten reageren, maar deze juist dichtgewikkeld tegen mijn hoofd te laten kleven. Angst, angst om dingen te uiten waar ik helemaal niet zeker van ben of ík het wel ben. Angst om in slaap te vallen met zware woorden naast mijn kussen, met snelle en vloeibare gedachten tussen mijn dekbed die zo mijn hoofd zouden kunnen insijpelen. Terwijl ik slaap. Geen moed vinden om mijn stappen te zetten, denken dat andere mensen hun stappen toch steeds ruimer, vérder plaatsen. Maar als je geen stappen zet ben je eigenlijk een stilstaand object, een toestel zonder afstandsbediening en zonder stroom. Het welbefaamde 'monu-mens', niets meer of niets minder dan een in de tijd gestokt bouwseltje. Dat je bovendien ook nog zelf moet onderhouden, want er wordt  op voorhand een beeld van je gevormd over hoe je eruit ziet. Nog voordat je jezelf kan laten zien, werken de radars in andermans hersenen al om jou te vormen tot diegene vanwaar men dénkt dat je zal zijn. Van hoe je bent, van hoe je praat. Van je hoe je danst en van hoe je kust. Of niet kust, maar vloekt bijvoorbeeld. Wie ben je, prestatiedruk, indrukken maken, perfecte balans tussen je persoonlijkheid, je look en je kennis. En maar in paniek raken, wanneer de weegschaal meer naar de ene kant dreigt te leunen. Alsof je zélf koos om het evenwicht te verliezen, alsof je zélf wilde verdwalen in je eigen ledematen, die eigenlijk ook niet meer weten waar naartoe. Niet dat je ze van je afschudt, maar ze nemen jou vanzelfsprekend. Ik denk dat we dat te weinig hebben; dankbaarheid en trots, eerbied voor wie we zijn en fierheid over wie we al dan niet denken te worden. We hebben te weinig tijd om werkelijk stil te staan bij de minst tijdrovende dingen: liefde.

Maar wat is liefde? Ik heb je lief. Ik denk dat ik je lief heb omdat ik mezelf ook wil liefhebben, maar je zwijgt steeds. De liefde is als een stilzwijgende troep soldaten, wachtend wie ze vandaag vuren zullen. Of ze ooit nog zouden vuren, of ze ooit nog überhaupt een trekker zouden kunnen overhalen, dat is niet alleen voor hen een raadsel. Misschien nog de meeste angst om zelf een kogel door hun borst te laten vliegen. Wie hun slachtoffer vandaag wordt, niet dat ze erbij stil staan. Ze moeten van hun hart een steen maken. Maar heb je je hart niet nodig om lief te hebben, om iemand oprecht op wolkjes te plaatsen en weg te dromen alsof er geen heden is, alsof de realiteit een ondoordachte en wegsijpelend soepje is geworden?
Bende schuinsmarcheerders. Alles.